نام جنبش هنری در نقاشی فرانسه که با زیبایی­شناسی «هنر ماشینی» در پیوند بود و در حدود سال­های 1918 تا 1925 شکل گرفت. بنیانگذاران و سرآمدان این گروه عبارت بودد از آمده اوزنفان و لوکوربوزیه. آنان با این اعتقاد که دیگر کوبیسم میسر خود را گم کرده و به یک هنر سترون تزئینی بدل شده است. جنبش خود را به مثابه­ی مبارزه­ای برای استقرار مجدد هنر سالم معرفی کردند. هدف آنها تلقیح روح زمانه به هنرمند بود. آنها اهمیت و ارزش زیادی برای «درس­های نهفته در دقت ماشینی» قائل بودند و معتقد بودند احساس و بیان حسی باید کاملاً از «تعزل ریاضی گونه» که راه حلی مناسب برای یک تصویر خوش ترکیب است مجزا شود. مشخص­ترین آثار آنها، طبیعت بیجان بود که به صورت سرد، صریح و غیرفدی کار می­شد. اما اوزنفان علارغم ویژگی ضد احساسی این دیدگاه عملکرد گرایانه با شور و اشتیاق به تبلیغ و ترویج آن پرداخت. اصول زیبایی­شناسی ناب­گرایی در کتاب­های «ما بعد کوبیسم» (1918) و «نقاش مدرن» (1925) که آثار اوزنفان و لوکوربوزیه را پیوند داد و نیز در مجله­ی «لواسپریت نوو» (روح جدید) که آنها از 1920 تا 1925 عهده­دارش بودند، تبلیغ می­شد. این جنبش به طور گسترده و وسیع از سوی هنرمندان  نیسندگان با سلایق مختلف مورد حمایت قرار گرفت. اما ناب گرایی مکتب پیوسته و دنباله­داری را در نقاشی پدید نیاورد. نقطه اوج این جنبش را باید در نظریات معماری و دستاوردهای لوکوبوزیه و به طور کلی در زمینه­ی «طراحی» جست. ناب­گرایی همچنین از این نظر حائز اهمیت است که ایده­های زیبایی­شناختی را که جاهای دیگر- مثلاً در نئوپلاستی سیسم، ساختارگرایی اروپایی و مدرسه باهاوس- مورد اقبال بود بیان تازه بخشید. ناب­گرایی اگرچه در موطن خود اقبال چندانی نیافت ولی تأثیر زیادی بر تکامل و تحول هنر انتزاعی اروپا نهاد.

فرناند لگر (Fernand Leger)

منبع: سبک ها و مکتب های هنری/ مولفان: ایان چیلورز، هارولد آزبرن و دیگران، تدوین و ترجمه: فرهاد گشایش، تهران، عفاف، 1380.