منشأ اصطلاح به­‌ نام فروشگاهی مربوط می­‌شود که درسال 1895 توسط زیگفرید (معروف به ساموئل) بینگ در پاریس افتتاح شد. در کشورهای آلمانی زبان این جنبش به نام یوگن استیل (سبک جوان) معروف شد. سبک آرت نوو، سبکی تزئینی بود که در اکثر نقاط غرب اروپا و نیز ایالات متحده، طی سال­‌های دهۀ 1890 تا جنگ جهانی اول ظهور یافت و فراگیر شد. این سبک واکنشی بود در برابر گرایش تاریخ گرایانۀفرهنگستانی سدۀ نوزدهم میلادی و تلاشی بود جهت خلق یک سبک تازه و نوین. ویژگی عمدۀ این سبک کاربرد خطوط سینوسی و پرانحنای نامتقارن به تقلید از نقوش پرپیچ و تاب گیاهی و پیچک­وار بود. این سبک که در آغاز جنبۀ تزئینی داشت، بیشترین جلوه و نمود خود را در معماری، هنرهای کاربردی و اشیاء هنری ظریف و کوچک، آثار گرافیکی و تصویرگری یافت.

آلفونس موخا (Alfons Mucha)

البته منشأ و ریشه شکل­گیری این سبک در انگلستان بود، جایی که جنبش هنر و صنایع دستی سنت احیاء هنرهای کاربردی را در واکنش به ماشینی شدن تولید و مصنوعات و احیاء ارزش­های از دست رفتۀ «قرون وسطایی» ترویج می­داد. این سبک به سرعت فراگیر شد و بخش اعظمی از اروپا را درنوردید و در هرکجا در کسوت نام جدیدی ظاهر شد. همان­گونه که گفته شد در آلمان به نام «یوگن استیل» باب شد، در فرانسه به همین نام آرت نوو (هنر نو) در اتریش به نام انشعاب، در ایتالیا به نام استیل لیبرتی1 (سبک آزاد) و در اسپانیا به عنوان «مدرنیستا»2 رواج یافت. در واقع سبک «آرت نوو» حقیقتاً جنبۀ بین­المللی یافت و طیف وسیعی از هنرمندان را در برگرفت؛ از بردسلی در انگلیس تا موشا در چک و تیفانی در امریکا. از معماران پیشروی این سبک می­توان به چارلز رنه مکینتاش در اسکاتلند، آنتونیو گائودی در اسپانیا، ویکتور هورتا در بلژیک اشاره کرد. گرچه سبک آرت نوو کمتر تداعی­گر سبکی در نقاشی و مجسمه­سازی است، ولی تأثیر آن را می­توان در این دو حوزه هم مشاهده کرد؛ مثلاً در آثار آلفرد گیلبرت و یان تروپ. با این وجود با شروع جنگ جهانی اول دیگر کمتر نشانی از رواج آن در جایی مشهود بود.

اوبری بردسلی (aubrey beardsley)

در واقع سبک آرت نوو احیاگر سبک تزئینی رمانتیک باروک است و هدف آن نمایش ارزش­های تزئینی خطوط منحنی بود - چه در هیئت خطوط پر پیچ و خم گل و گیاه (در آثار فرانسوی، بلژیکی و اسپانیایی) و چه به شکل خطوط هندسی (انگلیسی، آلمانی، اسکاتلندی). آرت نووهم بازگشتی است به طبیعت و دنیای پیش از عصر صنعتی شدن و هم بازگشتی است به ارزش­های از دست رفته پیشین. اما آرت نوو همچنین حرکتی پیشرو است که به خوبی طرز کار با مواد سنتی را می­شناسد و می­داند آنها را چگونه در خدمت آفرینش خلاقۀ خود درآورد. از همین­رو سنگ­های تزئینی که تا پیش از آن مظهر ثروت و اقتدار و در خدمت افراد متمول بود، در آرت نوو به خدمت اهداف نو آورانه و خلاقانه در می­آید. مادۀ بی­حرکت جان می­گیرد و آکنده از انواع گیاهان، جانوران افسانه­ای و موجودات انسانی می­شود. هنرمند آرت نوو چنان با سنگ کار می­کند که گویی با خاک رس سروکار دارد. پیکرۀ خشک، صُلب و مستحکم بناها، در آرت نوو به حرکت و جنبش در می­آیند و با نقوش مارپیچ و پیچک­وار و پر شاخ و برگ جان می­گیرند. کلیسا ساگرادا فامیلیادر بارسلونا و عمارت آپارتمانی کازامیلا هر دو اثر معمار مشهود اسپانیایی، آنتونی گائودی، نمونه­های برجسته­ای از این سبک هستند. همچنین به جنبش در آمدن فلز سرد آهن در دستان ویکتور هورتا، هویت نوینی به این مادۀ خام صنعتی زمخت بخشید. تزئینات خانه شخصی امیل تاسل و ورودی­های ایستگاه مترو پاریس نمونه­ای از آثار وی هستند.