من - ووُجونگ سون - (Woojung Son) در سال 1986 در کره جنوبی دیده به جهان گشودم. در رشته‌ی هنرهای زیبا فارغ التحصیل شدم و در حال حاضر در سئول کره مشغول به کار هستم. عموما در رابطه با جهان خیال کار می‌کنم و اگر در رابطه با کارهایم مطالعه کنید، این مسئله را بهتر متوجه خواهید شد.

"تصور کن."، "رویایی داشته باش."، "آزاد باش."؛
این جملات مهم‌ترین عناصر در کارهای من به حساب می آیند.

 هنگامی که دختر کوچکی بودم، دوست داشتم تا روزهایم را با خیال‌پردازی پشت سر بگذارم گرچه والدین و معلمانم معتقد بودند که این مسئله عادت چندان خوبی نیست. اما من نمی‌توانستم جلوی خودم را بگیرم. من از تصور کردن چیزهای مختلف لذت می‌بردم و این چیزها همواره در رویاهایم نیز با من همراه بودند. بعضی مواقع تصور می‌کردم که رویاهایم بسیار حقیقی تر از واقعیت هستند و این مسئله مرا هیجان‌زده می‌کرد. همیشه علاقه‌مند بودم نقاشی کرده به واسطه‌ی کارهایم فضای ذهنی خود را به تصویر بکشم. در مکان خیالی من، محدودیت  ناشی از مفاهیمی چون زمان و مکان معنا ندارذ و گویی همه چیز آزاد و رهاست. هر کسی رویای رها شدن از حقیقت را در ذهن دارد. به هر جهت، بدل کردن این میل باطنی به حقیقت، به تصمیم انفرادی هر شخص بستگی دارد. رها شدن از حقیقت و جهان حقیقی راحت نیست. در جوامع امروزی قوانین زیادی برای پیوند زدن ما به جامعه وجود دارند، بعلاوه رسوم و استاندارهایی هست  که وجود جامعه را ممکن می‌کند. بسیاری از مردم می‌گویند باید اکثریت را دنبال کرد! براین اساس تفکرات و رفتارهای متفاوت با همین ذهنیت اشتباه خوانده می‌شوند. پس به موازات پیرتر شدن مردم، ایده‌ها و تفکرات آن‌ها نیز از ذهن‌شان پاک می‌شود. حتی بسیاری  تصور کردن و رویاپردازی را هم از یاد می‌برند. آن‌ها فقط زندگی‌شان را به‌مانند یک عادت قدیمی پشت سر می‌گذارند و رویدادهای روتین را به شکلی بی‌پایان تکرار می‌کنند. علاوه بر این، نمی‌دانند چطور از این تله‌ی بی‌معنی که در آن گرفتار شده‌اند خود را نجات بدهند. این شکل از زندگی سبب می‌شود تا افراد از تجربه‌های جدید بازبمانند و از آزادی ترس داشته باشند. اما مشتاق بودن به آزادی یکی از طبیعت‌های انسان است و من فکر می‌کنم که این طبیعت باعث می‌شود که مردم از فیلم‌ها و رمان‌های فانتزی به همان میزان لذت ببرند که از یک سفر طولانی به همراه دوستان‌شان.

 در این رابطه فکر کنید. وقتی ما بچه‌های کوچکی بودیم، آزادانه تصور می‌کردیم و در رابطه با تصوراتمان با دیگران صحبت می‌کردیم. شاید همه‌ی این‌ها به این دلیل ممکن بود که کودکان توسط عوامل خارجی و محیطی تحت تاثیر قرار نگرفته‌اند. بنظر هنگامی که افراد بزرگ‌تر می‌شوند، همه چیزشان تغییر می‌کند و محیط خارج مدام بر ایشان اثر می‌گذارد و این مسئله آنها را به شدت سخت و غیرقابل انعطاف می‌کند. مردم با بالا رفتن سن‌شان، طبیعت خود را از دست می‌دهند. اما ما با روبات‌ها متفاوت هستیم. ما می‌توانیم فکر و تصور کنیم و به کارهای مورد نظرمان جامه‌ی عمل بپوشانیم. این همان چیزی است که سبب رشد جامعه‌ی ما شده  و از بخش‌های اساسی شخصیت بشریت به شمار می‌آید. الان من می‌خواهم تا فضای خیالی خودم را خلق کنم و داستان‌های مورد نظرم را در آن به جریان بیندازم. می‌خواهم با کارهایم قلمرو خیالی خودم را شکل دهم. هم‌چنین می‌خواهم تا با کارهایم طبیعت خود را کشف و با مردم ارتباط برقرار کنم. امید من آن است که مردم بتوانند به‌مانند دوران کودکی خود آزادانه تصور کنند. می‌خواهم هر کسی که شهامت تصور کردن و رویاپردازی را دارد به لذت بردن دعوت کنم. همه‌ی شما دعوت هستید.

 

 

 

 

 

 

 

 

تحصیلات:

فارغ التحصیل دانشگاه دن‌کوک در سال 2012 و در رشته‌ی هنرهای زیبادر زمینه‌ی نقاشی غربی

نمایشگاه‌ها:

نمایشگاه انفرادی:

2014. نمایشگاه وو جانگ سان در گالری آرت اسپیس نات

نمایشگاه گروهی:

2011. دانشگاه دان‌کوک، نمایشگاه ایده‌ها  در گالری داک وون

2011. نمایشگاه گروهی در گالری اسکای یه‌اون

2014. نمایشگاه گروهی گاکوم در گالری آردن

2014. نمایشگاه گروهی موج نو کره در گالری کوان هون

2014. نمایشگاه معاصر هنگ‌کنگ در اکسل‌سیور هنگ‌کنگ

2014. نمایشگاه فستیوال هنر "می" در گالری سین سانگ

 

منبع: http://www.saatchiart.com/alicekiss

ترجمه شده توسط هپتاگالری