شاهین کیگون (Sahin Kaygun) نقشی پیشرو در هنر عکاسی ترکیه و پیدایش شیوه هایی نو از بیان دارد.

در دهه هشتاد میلادی، آن هنگام که اصطلاح میان رشته ای (interdisciplinary) هنوز در فرهنگ عکاسی ترکیه شکل نگرفته بود، کیگون عکاسی را با هنرهای متعددی از جمله نقاشی، گرافیک و سینما ادغام نمود و کاربرد هایی نو و شگفت آور از عکاسی را مورد بررسی قرار داد. وی در جهت یافتن بیانی معاصر از پیوند میان عکاسی و دیگر گونه های هنر به تکاپو و فعالیت در رشته های گوناگون هنری پرداخت.

این نمایشگاه با تکیه بر آرشیوی کامل از آثار هنری وی، مسیر حرفه ای او را از اقدامات تجربی وی در زمینه عکاسی در دهه هشتاد که منجر به تولید اولین اثر پولاروید در ترکیه شد تا کارهای سالهای اخیر او را در بر می گیرد.این نمایشگاه علاوه بر پرداختن به اکتشافات فنی هنرمند که قشری نو به عکاسی اضافه نموده است، روایت کیگون از مرزهای هوشیاری مابین رویا و حقیقت و با مضمون مرگ و زندگی را ترسیم می نماید.

فضای سیاسی دهه هشتاد میلادی منجر به پیدایش دوره ی فردیت گرایی و بحران درون گرایی شد که در آثار هنری وی قابل لمس می باشد. آثار کیگون در این بازه زمانی که در این نمایشگاه نیز به تصویر کشیده شده است بیانگر وضعیت روحانی و معنوی زمانه از دیدگاهی است شخصی.

شاهین کیگون هنگامی که در دوره دبیرستان تحصیل می کرد اقدام به فروش آثار نقاشی اش جهت گذران زندگی و امرار و معاش نمود.کیگون در سال 1969 میلادی تحصیلات عالیه را در رشته گرافیک در دانشگاه دولتی هنرهای زیبای کاربردی استانبول آغاز نمود. برای کیگون که در دوران تحصیلات دانشگاهیش علاقه به عکاسی در وی شکل گرفته بود گرافیک و عکاسی به مثابه دو زمینه هنری بود که یکدیگر را تغذیه و تکمیل می نمودند. مجموعه پولاروید کیگون بیانگر تلاش های آغازین وی از دستکاریهای عکاسانه او است . آثاری از این قبیل در مجوعه ملی آثار پولاروید نگهداری شده و در موزه ها و موسسات هنری تراز اول به نمایش در آمده است.

برای عکاسی که گفته است «من عکس نمی گیرم، عکس را می سازم» هر فریم و قابی به مانند صحنه ای است که او طراحی نموده است. خلق ترکیب‌بندی (کمپوزوسیون) در ذهن کیگون رخ می دهد و بعد ضبط عکس صورت می پذیرد. در این فرایند تصادف و اتفاق که ممکن است در اتاق تاریک روی دهند جایی ندارد. کیگون از طریق قلم زدن، رنگ آمیزی و نقاشی کردن بر روی عکس جزئیاتی که خواهان آن نیست را حذف و آنچه می خواهد را به آن اضافه می نماید. او طرح های چاپ شده، کولاژ، نقاشی آکریلیک و در نهایت دنیای درون خود را به عکس اضافه می نماید. آنچه دارای اهمیت است این نیست که این آثار نقاشی اند یا عکاسی (آنگونه که در آن دوره مورد بحث بود) بلکه این واقعیت است که هدف کیگون بنا نهادن بیانی از هنر میان رشته ای بود.

منبع: http://www.istanbulmodern.org/en/exhibitions/current-exhibitions/sahin-kaygun_1491.html